Los sòrts

« Se disiá :
"Aquela d'aquí ensorcela…”
O alara :
“Fai atencion a-n-aquela persona perque… Pensa-z-i, al mens, que te fagas pas ensocelar…”
Quand arribava quicòm dins un ostal disián :
“Nos a fotut lo sòrt dessús.” »

« Quand i aviá un sòrt dins un camin, la cavala voliá pas avançar mai, jamai. »

« I aviá bravament de monde que se cresián ensorcelats, que lo bestial lor crebava.
Ai conegut un ostal que calguèt que vendèsson la bòria, que se'n anèsson. Las vacas se destacavan. Faguèron mème venir un curat mès lo curat i poguèt pas far res e finiguèron per vendre la bòria. Lo qu'a pres la bòria i a pas conegut res. »

« N'i aviá un que disiá que, se voliá, a la glèisa, totas las femnas se levarián ambe la cadièira al cuol. Podiá tanben far pissar de sang a la plaça del lach. »

« Tanben, i aviá de personas qu'èran renommadas per far virar lo lach. »

« Lo sorcelor èra a Casols (81). Los sorcelors podián far de mal. »

« I aviá una femna dins lo vilatge, cada còp que vesiá un sac de fromatges penjat, los fromatges èran pas pus reüssits. Per aquò d'aquí, sabiam pas jamai de que i far, lo rescondiam totjorn. Se aquela femna anava veire los vedèls a l'estable, lo lendeman, totes avián la foira… »

« I aviá un òme que disiá qu'èra un bocin sorcièr. Disiá que fasiá sarrar los cats. Aviá un vaileton, un pastron que l'apelavan lo Talhur, son paire èra talhur, e li diguèt :
“Vai te'n a l'estable, veiràs, i a una lèbre.”
Lo pastron partiguèt a l'estable e vegèt la lèbre. »