Lo froment

« Lèu lo froment vendrà,
Dins mas tèrras lauradas,
Que las ai semenadas,
Sens plànger lo bon gran.

Froment, se(g)al, civada,
Vòstra verda color,
Al printemps mai m’agrada,
Que la pus bèla flor.

Se'n van los amoroses,
Culhir las flors novèlas,
Roesas e pimparèlas,
Vòstre parfum es doç.

Mès après la jornada,
Fa bon de per la cort,
Sentir nòstra fornada,
Entresortir del forn.

Aimi lo bon guerièr,
Que para nòstra tèrra,
E tòrna de la guèrra,
Acaptat de laurièrs.

Mes oblidi la glòria,
Quand los buòus doçament,
Dintran dins nòstra bòria,
Cargats del bon froment.

Que floriga lo prat,
Lo ribatge e la cima,
Perque lo temps de prima,
Al país es tornat.

Dins mas tèrras lauradas,
Lèu lo froment vendrà,
Que las ai semenadas,
Sans plànger lo bon gran. »