L'òme bandat e los lops

« Un jorn, s’apelava Laurenç, aviá begut un còp e patissiá a arribar, èra las e se ja(gu)èt. Lo lop l’acaptèt ambe de nèu. Èra mièg-bandat alara li di(gu)èt : “Me fas pas de misèras !” Pièi, l’ausi(gu)èt que gulava. La fumada li passèt e parti(gu)èt. Mès que, lo lendeman, aquò èra tot plen de pistas, los lops èran venguts. »