Las cabras

« N’aviam totjorn una o doas putas de cabras. Me'n an fach veire. Las aviam pel lach. Quand anavi gardar las vacas qu’aviái onze o dotze ans, me caliá far sègre aquela puta de cabra.
Al-dessús del prat, a la bòria d’a Requistar, li aviá un fotral de blat prèste a missonar, e aquela cabra sautava los erams e anava manjar pas que las espigas. Alèra la paura memè e la mamà m’avián fotuda una paur formidabla. Me disián : “Pòdes creire que se lo pepin Ginestet sòrt d’a Requistar e que te venga veire…” Aquel òme aviá una barba e lo tòrni veire enquèra.
Un jorn, aviái un colièr e agèri l’idèia d’estacar la cabra ambe lo mocador a un boisson. E m’anèri amusar. Quand tornèri arribar li aviá ni mocador, ni cabra. La cabra èra pel blat, n’aviá manjat un brave rondèl e ieu de mocador n’agèri pas pus. »