Aval, aval, lo long del rivatèl…

« Aval, aval lo long del rivatèl,
Tot en gardent mas auquetas, (bis)

Rencontrèri un pastorèl,
Qu’amassava de violetas,
E me di(gu)èt : “N’aja pas paur de ieu,
Te donarai de violetas !”

Lo pastorèl sautèt lo rivatèl,
Me prenguèt per la maneta, (bis)

E me faguèt un poton,
Un poton sus la boqueta,
Que m’assetèt aquí plan doçament,
Plan doçament sus l’erbeta.

“Lo pastorèl, me fasètz inquietar,
Contarai tot a ma maire, (bis)

E li dirai que sabiái pas
Tot çò que me voliatz faire,
E que voliatz totjorn me caressar,
E sans te podre te far taire.

Lo pastorèl, laissa-m'enanar,
Aval lo solelh trescola, (bis)

E benlèu la miá mamà,
Es a l’ostal que se plora,
N’ai qu’una paur, que me vengue cercar,
Se jamai vei passar l’ora.” »