Mon Anneta (T'aimi)

« Ieu t’aime d’un amor sincèra,
Siás polida coma un anhèl,
Duves èstr’un ange sus Tèrra,
Que prèp de tu me crese al Cèl.

Luènh de tu nuèch e jorn sospire,
E me tròbe plan malurós,

Que me cal ton polit sorire,
E ton regard per èstr’urós. (bis)

Ieu t’aime tant, ma mía Anneta,
Que ne soi jalós coma un vièlh,
Jalós de ta roesa boqueta,
De tos uèlhs blus coma lo Cèl.

Soi jalós de ta papilhòta,
Que fròla ton còl blanc,

Jalós del rubam verd que flòta,
Sus ton corsatge de vint ans. (bis)

T’aime crei-lo, ma mía doça,
Coma lo rossinhòl del camp,
Aima de cantar sus la mossa,
En vegent lo solelh cochant.

T’aime coma la margarida,
Aima lo gazon velotat,

Coma la roseta espandida,
Lo vent que la fa balançar. (bis)

Voldriái èstre la cançoneta,
Que cantas tot lo long del jorn,
O la blanca tortareleta,
Que te fa sospirar d’amor.

Voldriái èstre tot per te plaire,
Sus la Tèrra, quicòm te plai,

Èstre ta sòrre, èstre ton fraire,
Benlèu m’aimariás un pauc mai. » (bis)