La cançon de Joaneta
Denise CESTRIÈRES
DOMESTICITÉ
Chant
--- En 2001 ---
Introduction
Cette pastourelle, très populaire en Rouergue, semble remonter au moins au XIXe siècle.
Dans les chansons comme dans les contes, le loup incarne bien sûr la bête sauvage et féroce mais également le prédateur masculin.
Informateur
« Quand lo pastron va delargar, (bis)
Se'n va sonar Joaneta, lalà,
O la, la, Joaneta, lalà,
Se'n va sonar Joaneta.
“Aval, al fons del prat sarrat, (bis)
I a de tan bèla erbeta, lalà,
O la, la, Joaneta, lalà,
I a de tan bèla erbeta.”
Quand sesquèron al fons del prat, (bis)
L’èrba sesquèt molhada, lalà,
O la, la, Joaneta, lalà,
L’èrba sesquèt molhada.
Lo pastorèl quitèt son mantèl, (bis)
Per far ’setar Joaneta, lalà,
O la, la, Joaneta, lalà,
Per far ’setar Joaneta.
“Joaneta aicí nos cal jo(g)ar, (bis)
Tota nòstra fortuna, lalà,
O la, la, Joaneta, lalà,
Tota nòstra fortuna.
Lai i an ben talament jo(g)at, (bis)
La nuèch les a suspreses, lalà,
O la, la, Joaneta, lalà,
La nuèch les a suspreses.
“De qué dirà lo miu papà,
De qué dirà la miá mamà,
D’èstre tant demorada, lalà ?
O la, la, Joaneta, lalà,
D’èstre tant demorada ?
– Tu li diràs al tiu papà,
Tu li diràs a la tiá mamà,
Que lo lop te rodava, lalà,
O la, la, Joaneta, lalà,
Que lo lop te rodava.
Que sans lo pastorèl polit e rossèl, (bis)
Lo lop t’auriá manjada, lalà,
O la, la, Joaneta, lalà,
Lo lop t’auriá manjada.” »
