Les carrejaires d'aiga

« Françoès montèt a París per portar d’ai(g)a e reüssi(gu)èt. Se di(gu)èt :
“I a d’argent a ganhar aicí !”
E fa(gu)èt montar son fraire Baptista. Baptista arribèt e crompèt quicòm. Mès, totes dos, volguèron far montar un altre fraire, Feliç. E avalisèron per Feliç. Mès que i agèt la guèrra de Crimée. Lo Feliç, calguèt que parti(gu)èsse e mori(gu)èt al siège de Sébastopol. Les dos altres avián cadun lor comèrce e èran faches, èran en faillite. Alara Baptista di(gu)èt a son fraire :
“Tu, prenes lo titre de faït e t’abandone totes les driches sus Beça.”
Alara venguèt a Beça.
A París, sus vint-a-cinc ans, de portaires d’ai(g)a, n’i agèt una quinzena que fa(gu)èron faillite e i agèt lo Françoès. A causa de la guèrra de Crimée.
Aquel Françoès, trobava pas per se maridar e metèt una sur de Sent-Amans encenta. Aquò fa(gu)èt un dròle de bruch ! Alara nasquèt mon grand-paire a Sent-Cosme, al convent de Malet. Après i agèt maisses enfants. A l’escòla, sabètz que… L’enfant de la sur, aquò duviá pas èstre rigolo ! »