Lo fornèl

« Quora poirai veire fumar,
Del paure ostau ont ieu nasquère, (bis)
Sus la tiulada, lo fornèl,
Bastit per nòstres paures vièlhs ? (bis)

Atau cantan nòstres enfants,
Quand parton a la capitala, (bis)
E lo ser, en cutent les uèlhs,
Cadun pensa a son fornèl. (bis)

Mès lo fornèl de nòstr’ostau,
N’a vistes de totas las raças. (bis)
Lo jorn que nais un pichonèl,
Fuma bèlcòp lo vièlh fornèl. (bis)

Quand al cloquièr sònan un bèl jorn,
Lo carilhon de batejalhas, (bis)
Per festejar l’enfant novèl,
Fuma bèlcòp lo vièlh fornèl. (bis)

Mès se jamai la mòrt un jorn,
Pòrta lo dòu dins l’ostauada, (bis)
Coma per sègre l’ama val Cièl,
Fuma bèlcòp lo vièlh fornèl. (bis)

Quand sus la fin de vòstres jorns,
Las cambas se faràn pas lèstas, (bis)
Anatz morir coma les vièlhs,
A l’ombra del vòstre fornèl. (bis) »