La cavilha

« Benlèu aquò se passèt a Fròns…
I aviá un brave òme qu’aviá una filha a maridar e aviá tres pretendents, totes tres de braves garçons. A quau la donar ?
Lor donèt un morcèl de boès a-n-a-cadun e diguèt :
“M’anaretz far una cavilha…”
Lo prumièr s’apliquèt un pèu, faguèt una cavilha. 
Lo segond l’esculptèt mème sa cavilha.
Lo tresième faguèt pas res.
Quand anèron se presentar al paire de la filha, lo prumièr, la cavilha èra bien facha, lo segond enquèra melhor, èra trabalhada.
“E tu, de qu’as fach ?
– Ieu, tant qu’ai pas vist lo trauc pòde pas vos far la cavilha !”
Es el qu’agèt la filha. »