Lo parroquet

« I a d’aquò d’aquí saiqu’una mesada,
Que ma maire-grand sasquèt entarrada,
D'abans de morir, me diguèt : “Joanet,
Te fau eritièr de mon parroquet !”

Repic :
Caqueta d’aicís, caqueta d’açai,
Parla coma un libre e ditz tot çò qu’es vrai.
O… O… O… lo bèl caquet,
O… O… O… lo bèl caquet,
O… lo bèl caquet que a mon parroquet !

Quand la miá femna brandís l’ensalada,
Parroquet li crida : “Gara a mon ala,
M’anatz espatlar los mius trinquets !”
Cossí es canís lo miu parroquet !

Quand ai plan set, ne tombe una tassada,
Parroquet me crida : “Vòle una tetada !
– Te bandariás ben coma un riquet !”
Ai… cossí ensatja lo miu parroquet !

Quand l’ivèrn fa freg e que i a jalada,
Vite lo cal prene a bèla braçada,
Per lo rescaufar al ras d’un fuoquet,
Aquí dispareis lo miu parroquet ! »