Lo vin dins la tina

« I aviá de tipes que fasián lo vin. Lo laissavan fermentar. Quand vesián que la fermentacion baissava, a l’aurelha, que l’ausissián, alara se metián a cachar un còp per jorn ambe los pès o totes nuds quand las tinas èran plenas.
De còps que i a, se trobava que vojavan per de trapèlas, de pel-dessús, sus un plancat. Pièi traucavan. Aquò vòl dire far un trauc a-z-un coènh de la tina de pel-dessús. Tiravan las grapas e, ambe lo vin, amb una caçairòla, arrosalavan. Pièi, quand lo vin èra clare, decidavan un jorn per colar. N'i a que lo fasián agre parce que arrosalavan mal. Aquò fasiá de fermentacion e aquò veniá agre. Aquò se sabiá dins lo vilatge, tot aquò.
L'ai viscut, aquò, l'ai fach. Los parents o me donèron. Un còp, aviái metut un pauc de citra sus de vin coma aquò e, quand la li volguère metre, puta, aquò senti(gu)èt lo agre… Aquò m'arribèt un còp. Sabètz qu'aquò m'aviá bolegat, aquò… Sabètz que los anciens li fasián atencion a-n-aquò ! Aquò èra un mèstièr. Avián coma una mòstra, aquí.
E lo vent atanben i fasiá. Quand èra lo vent d’altan… L’altan, aquò èra de calor, aquò donava luòc a de fermentacion. »