Un menusièr abile

« Un menusièr abile,
Trabalhava al convent,
D’una onèsta familha,
Mès èra protestant.
Un jorn, di(gu)èt a la sur :
“A… grand Dius quante domatge,
Mès s’èrem totes dos fariam bon menatge !
– M’avètz l’èrt d’un frivòla,
Li respondèt la sur,
Pas qu’a vòstras paraulas,
M’avètz l’èr d’èstre un farçur !
Mès sètz protestant, ieu soi religiosa,
Aquò fariá desonor a nòstra superiora.”
Fasquèron una retreta,
Per las surs del convent,
La sur Marie sia(gu)èt la premièira,
A anar se confessar.
Di(gu)èt a son confessor,
Qu'es estada amusada,
Ambe lo menusièr que travalhava ches ela.
Lo confessor de suita,
Prenguèt una fuèlha de papièr blanc,
Escriguèt una letra,
A la sur del convent :
“Prenètz garda a las surs,
Que son jos vòstra garda,
Ambe un menusièr,
Que vos faràn de farças !” »