La vielhòta
Jean CAREL
VIEILLESSE
DEUIL
MARIAGE
Chant
--- En 2002 ---
Introduction
Cette chanson, dont la matrice remonterait au XVIIe siècle, est très répandue dans le domaine occitan où il en existe de nombreuses versions.
Dans certaines de ces versions, la vieille décrit longuement son cheptel.
La précipitation des événements et des rites liés au deuil renforce l'effet comique de la chanson. La neuvaine a normalement lieu neuf jours après les funérailles et lo cap de l'an le jour anniversaire de la mort.
Informateur
« Un còp i aviá una vièlhòta, (bis)
Que se voliá maridondar,
Donaslim, brom-brom, brandòm la vièlha,
Que se voliá maridondar,
Donaslim, brom-brom.
E rencontrèt un violonaire, (bis)
Que violonava a son agrat,
Donaslim, brom-brom, brandòm la vièlha,
Que violonava a son agrat,
Donaslim, brom-brom.
“Digas-me tus, violonaire, (bis)
Te volriás pas maridondar,
Donaslim, brom-brom, brandòm la vièlha,
Te volriás pas maridondar,
Donaslim, brom-brom ?
Ai cinc cavals dins mon estable, (bis)
Cadun a son colièr d’argent,
Donaslim, brom-brom, brandòm la vièlha,
Cadun a son colièr d’argent,
Donaslim, brom-brom.”
E lo diluns s’enregistravan, (bis)
E se prenguèron lo dimars,
Donaslim, brom-brom, brandòm la vièlha,
E se prenguèron lo dimars,
Donaslim, brom-brom.
Mas lo dimècres foguèt mòrta, (bis)
E l’entarrèron lo dijòus,
Donaslim, brom-brom, brandòm la vièlha,
E l’entarrèron lo dijòus,
Donaslim, brom-brom.
E lo divendres la novena, (bis)
Lo dissabte lo cap de l’an,
Donaslim, brom-brom, brandòm la vièlha,
Lo dissabte lo cap de l’an,
Donaslim, brom-brom.
E lo dimenge tòrna a la messa, (bis)
June òme coma de d'abans,
Donaslim, brom-brom, brandòm la vièlha,
June òme coma de d'abans,
Donaslim, brom-brom.
Ambe l’argent de la vielhòta, (bis)
N’aurà ben una de quinze ans,
Donaslim, brom-brom, brandòm la vièlha,
N’aurà ben una de quinze ans,
Donaslim, brom-brom. »
