L'ostal

« M’avián fach veire cossí avián arrengat l’ostal. La fenial, la fa(gu)èron après la Guèrra de 14 e, la fenial vièlha, aquò èra çò que fa(gu)èron la pèça per manjar. Al debut, aquò èra tot a fèt pichonàs. Caliá montar per un escalièr, i aviá una chiminièira, i aviá l’escalièr que montava al plancat, jos l’escalièr i aviá lo lièch, coma un còp èra. E pièi doas cambròtas. Pièi i aviá l’ai(gu)ièira e lo potz ambe lo torn. Me rapèli mème que i aviá un airal per far còire aquò dels pòrcs, que dejost i aviá los pòrcs. I aviá un trauc e una canal. »