L'òme bandat de los lops

« Un tipe èra demorat a Bossac, aviá facha la nòça un briat. Èra d’al Mas Garnit. Tot d’un còp, senti(gu)èt quicòm que lo gratava pels pès, se virèt e aquò èra un lop. Alara, al luòc de passar per la corcha, anèt passar per la rota que èra pus planièira e pus larja. Mès que, cinc cents mèstres dabans d’arribar a l'ostal, lo lop lo fa(gu)èt tombar e l’acaptèt ambe de nèu. Pièi, lo lop pati(gu)èt en l’amont per far lo gingol del lop per sonar los autres. Lo tipe, la fumada li passèt, se levèt e... a l’escorsa ! Coma barrava lo portal, lo lop l’atapèt per la blòda, li gardèt un tròç de la blòda. »