Lo paure pastre somilhava…

« Lo paure pastre somilhava,
Dins sa cabana tot solet,
Del temps que somilhava,
N’entendèt una voès :
“E lèva-te, lo pastre,
Lèva-te, pastorèl !

Aquesta nuèch es consacrada,
Aquel que nais z’o garda tot,
E quita ta cabana,
Abandona z'aquí tot,
E quita ta cabana,
N’aja pas paur del lop.

– E di(g)a-me tu lo miu brav'ange,
Qué farai ieu de mon tropèl ?
Lo lop qu’es tan devorable,
Me manjarà quauqu’anhèl…

– E quita ta cabana,
Abandona z'aquí tot.
E quita ta cabana,
N’aja pas paur del lop.

– E di(g)a-me tu lo miu brav'ange,
Qué farai ieu quand li serai ?
Ieu que ne’n sabe gaire,
Que soi un paure inhorent…
Di(g)a-me cossí o cal faire,
Qu'o farai bravament.

– E quand seràs davant la pòrta,
Aquí te metràs de ginolhons,
Diràs : ‘Grand Dius adorable
Agètz pietat de ieu !
Vos sètz lo tant aimable
I a pas d’altre Dius que vos !’” »