Lo Drac en brau

« Mon paire nos contava dels còntes, lo sera, per nos endurmir. Nos contava un cònte sul Drac. Aquò èra dels païsans. Lo paire èra anat a la fièira e lo filh èra demorat a l'ostau. E lo sera, lo filh entendèt son paire qu'i cridava :
“Arrèsta-me lo brau ! Arrèsta-me lo brau que me descapa !”
El qu'èra en trenh de pasturar, sorti(gu)èt sus la pòrta de la granja. Te vei passar un brau, atí, davant la pòrta de la granja, e en aval per aquela castanhau. T'i tombèt ben darrièr per assajar de l’arrestar. I te potegèt un moment mès impossible de tornar atapar aquel brau ! L'abandonèt e tornèt montar a l'ostau. Tròba atí son paire qu'èra tornat de la fièira e li fa(gu)èt :
“Mès, te l'ai pas po(g)ut arrestar, aquel brau !
– E quane brau ?
– M'as pas cridat d'arrestar lo brau ? As pas crompat un brau ?
– Mès non, ai pas crompat res… A mès, aquò serà enquèra aquel Drac que nos a fat aquel còp !” »