Viva Pèiraficha !

« Totes sèm venguts bèls,
A l’èrt de Pèiraficha,
Milhau o Montpelhièr,
Mancan pas d’agrament,
Mès encara aimam mai,
Pèiraficha,
E de son grand Larzac,
Ne sèm totjorn contents,
E viva Pèiraficha !

A nautres nos agrada,
Aquò’s nòstra pensada,
L’aimam de mai en mai,
Lo quitarem pas jamai.
Aquò’s nòstra pensada,
Jamai serà cambiada,
Lai i demorarem,
Tant de temps que viurem.

Ambe son grand fangàs,
Sa carrèira boissada,
Sos boisses e sos bòscs,
Sos cades e sos pins,
Se Dórbia èra a pus près,
Aplanada,
Seriam ben de senhors,
Coma i aviá autres còps,
E viva Pèiraficha !

La Ròca se'n crei ben,
Fìèr de sa Margarida,
De Montpelhièr-lo-Vièlh,
E de son vin claret,
Mès aval dins son trauc,
Que es cavida,
E Pèiraficha amont,
I fa baissar caquet,
E viva Pèiraficha !

Amont i a Sent-Martin,
Sent-Martin de clapada,
Sent-Pèire ont los ermitas,
Aimavan pregar Dius,
La Vièrja sul Larzac,
Es totjorn adorada,
E coma los anciens,
Aimam las devocions,
E viva Pèiraficha !

Aval, dins son travèrs,
Agachatz Sent-Sauvaire,
D’aval Dórbia se'n va,
Sans se poire arrestar,
Vòl ben far de las siunas,
Mès pecaire,
Velha ben nòstra plana,
Mès se pòt regassar,
E viva Pèiraficha !

Amont, i a Sant-Veran,
Son castèl e sas trelhas,
Per i pausar lo pè,
Cal causir lo bocin,
Quilha ton cap,
Quilha tas aurelhas,
Ne seràs pas jamai,
Qu’un rei plan pietadós,
E viva Pèiraficha !

A nautres nos agrada,
Aquò’s nòstra pensada,
L’aimam de mai en mai,
Lo quitarem pas jamai.
Aquò’s nòstra pensada,
Jamai serà cambiada,
Lai i demorarem,
Juscas que morirem. »