Las escarabicas

« Degús a pas atrapat tantas escarabicas la nuèch coma ieu e la miá sòrre qu’es a La Vila, e lo paure papà.
Partiam ambe la lampa e un farrat e, quand l’aviam plen…
Aquelas escarabicas caminavan, èran totas negras e gròssas !
Ai pas braconat lo peis mès al nòstre ostal, l’an braconat lo peis !
Las netejàvem, las metiam dins la padena, venián totas rojas, li metiam un bocin de farina e fasiam una salsa blanca. Èran bonas.
E enquèra preniam mai de plaser a las anar pescar qu’a las manjar ! »