L'èrba de las montanhas

« Aquò èra lo mes de setembre que la forma èra la melhora. La prima, lo lach èra pas encara bien… Solament, lo mes de setembre, se'n fasiá bèlcòp mens, mès aquò èra la qualitat.
Totas las montanhas son pas las mèmas. Las que tiran ençai deval Cantau son bèlcòp pus doças e, devàs Aubrac o devàs la Losera, son bèlcòp pus duras. Naltres, podiam montar, aquò anava bien, mès, les que davalavan, podián pas far lo fromatge, metián tròpa de sau o n’impòrta… Mès aicí, i a la mitat de las montanhas que son dins lo Cantau, sèm presque dins lo Cantau, aicí. Dins lo Cantau, fasián lo mème fromatge que naltres mès aquò èra pas de tot lo mème : lo nòstre aviá de preferença dos còps mai que non pas lo lor. Las èrbas d’Aubrac èra talament superiuras a-n-aquelas del Cantau. Aquò veniá d’aiquí. »